Bonus 1: Dzień ojca

       Nocne odgłosy roznosiły się po przytulnym domu w Dolinie Godryka. Świerszcze dawały swój zwyczajowy, choć oryginalny, koncert. Cichy szelest liści, poruszanych przez lekki powiew południowego wiatru, przynosił do sypialni małżeńskiej słodki zapach lilii, rosnących pod oknami. Księżyc nieśmiało zaglądał przez czerwone, aksamitne zasłony, a gwiazdy upominały go, mrugając ze złością. Leniwie poruszająca się biała firanka nie chroniła śpiących w dębowym łóżku ludzi przed ciepłem tej nocy.

       Antyczny zegar, który Hermiona wyszukała na pchlim targu, wybijał za kwadrans dwunastą, a ciche posapywanie małego Jamesa zakłóciło skradanie się drobnych stópek po starej, drewnianej podłodze.

       Czarne loki przemknęły przez szparę drzwi sypialni rodziców, by po chwili łaskotać policzki Harry’ego Pottera. Bystre zielone oczy z miłością wpatrywały się w ojca, a małe różowe usteczka cicho szeptały:

       - Tato! Tato, wstawaj!

      - Lily? Lily co się dzieję? – mruknął mężczyzna, szukając dłonią swoich okularów na jasnej, sosnowej szafce nocnej. – Coś z Jamesem?  

       Hermiona przewróciła się na drugi bok, a bawełniana pościel przyjemnie zaszeleściła.

       - Tatusiu, chodź! – zawołała dziewczynka szeptem, ciągnąc ojca za dłoń. Drobne, chude palce zaciskały się na męskich, dużych dłoniach. Harry wyskoczył z łóżka i powłócząc nogami, zszedł po schodach za córeczką.

       Dziewczynka ciągnęła ojca na ogród, do ich sekretnego miejsca. Była to mała altanka, ukryta za żywopłotem z krzewów różanych, które 6 lat temu zasadziła Hermiona. Uśmiechnął się na widok miejsca, które za sprawą czarów jego żony zawsze wyglądało o wiele ładniej, niż normalnie. Kolorowe, drobne światełka unoszące się pod sufitem altany, sprawiały, że wnętrze wyglądało nieziemsko. Mieniło się kolorami, dlatego nawet w najciemniejsze noce to miejsce przyciągało do siebie.

       - Lily, powiesz mi co się dzieje? – spytał delikatnym głosem, kucając przed swoją ukochaną córeczką.

       Dziewczynka uśmiechnęła się łobuzersko i zarzuciła ojcu ramiona na szyję, przytulając go mocno.

       - Chodź! Siadaj! – rozkazała tonem nieznoszącym sprzeciwu i wskazała mu jego krzesło. Potter westchnął zauroczony podobizną charakteru małej Lily do jego żony. Spoglądał z dumą na córeczkę i westchnął głęboko, patrząc jak majstruje przy małej wierzy stereofonicznej, zasilanej magią. Po chwili usłyszał jego ulubioną piosenkę, a jego pociecha zaczęła powoli tańczyć do jej rytmu. Bose stópki robiły kroczki to w lewo, to w prawo, by co jakiś czas się okręcić. Gęste, czarne loki wirowały w tańcu, unosząc się i opadając kaskadami na drobne plecki. Pudrowo różowa koszula nocna idealnie odwzorowywała ruchy tancerki.

       Na sam koniec melodii dziewczynka wyrzuciła rączki w górę, a z nich posypały się drobne, różnokolorowe iskierki.

       - Wszystkiego najlepszego z okazji dnia ojca, tatusiu! – powiedziała zziajana dziewczynka, podbiegając do Harry’ego i po raz kolejny go przytulając.

       W oczach mężczyzny pojawiły się łzy dumy i wzruszenia, kiedy zsuwał się z krzesła i przytulał mocno swoją księżniczkę. Wielki uśmiech na jego twarzy świadczył o tym, że jego małe dziecko kocha go tak bardzo, że nie ma problemu ze wstaniem w środku nocy i odtańczeniem dla niego małego baletu.

       Kiedy wracali do domu, Lily trzymała ojca za rękę i wesoło podrygiwała. Harry starał się nie rozpłakać, kiedy kładł swoją kruszynkę do łóżka i otulał ją kołdrą. Wracając do sypialni, natknął się na zapalone w pokoju James’a światło, które wskazywało na obecność jego żony. Uchylił je i ujrzał drugi, najcudowniejszy widok na tym świecie. Jego żona, Hermiona, stała z ich rocznym synkiem na rękach i cicho śpiewała mu kołysankę.

       - I jak ci się podobał występ? – spytała szeptem, układając dziecko w łóżeczku i okrywając jego stópki kocykiem. Potter podszedł do niej i przytulił ją mocno. – Tatuś się wzruszył i teraz płacze – mruknęła, całując swojego męża w nos. Drżącą dłonią starła małe łzy, powoli znikające w trzydniowym zaroście mężczyzny.

       - Wszystkiego najlepszego z okazji dnia ojca, kochanie – mruknęła Hermiona, wtulając się w silne ramiona swojego męża. 

______

Oto pierwszy bonus na tym blogu, inspirowany reklamą ciasteczek "Oreo". Liczę, że się spodoba! ;) Krótki, bo taki miał być. ;)
Niezbetowany, bo narodził się wczoraj. :)

Pozdrawiam,

Eileen!